ယင်းနိန်က မိုးမရွာ၊ လီလည်းမထ၊ မုန်တိုင်းလည်း မတိုက်ခတ် ငှက်တစ်ကောင် အသိုက်က လွင့်စိုင်လားရေ။

လှိုင်းသင့် လီသင့် သင်္ဘောတစီးပိုင် ရွက်လွှင့်လားစွာကားမဟုတ်၊ ရီဆန် လီဆန် တိုးဝင်လခစွာ။ ကြာယာ။

ကောင်းကြာလခယာ……

အသိုက်နန့် အဝီးကြီးမှာ ကောင်းကြာယာ။ အာကာထက်မာ ပျံသန်းနီရေလို့ မြင်ကတ်တေ၊ သူရို့က။

ငှက်တစ်ကောင် အတွက်ကတော့ သူရို့နန့်ပြောင်းပြန်။

အမှန်ကလေ့ ကြယ်စုံရေ ကောင်းကင်ယာလှပါရေ။ သူရို့အမြင်အရတော့ အာကာထက်မှာ။

ဂုအာကာထက်မာ မွိနီယာ။ လီဗွီတိသတ်လို့ ၊ တိမ်ရိုင်းတိဖက်လို့ ကြိတ်လို့ မွိနီယာ။ ငှက်တစ်ကောင်စွာ အသိုက်ကိုပြန်လာဖို့ လမ်းစရှာမရ။

အာကာထက်မာမွိလို့။

ကမ္ဘာကြီးက အကျယ်ကြီးလား၊ အကျဥ်းချေလား၊ ဇာအတိုင်းတာထိကျယ်ဝန်းနာ၊ ဇာပိုင်အနီထားနန့်ကျဥ်းပါလဲ။

ကမ္ဘာကြီးစွာ လိုဝါပိုင်ဖြစ်ဖြစ် အိမ်ပြန်ချင်ပါရေ။ အသိုက် ကို ပြန်ချင်ပါရေ။ အသိုက်စွာ ကိုယ့်တည်နီရာနန့် ဇာလောက်ဝီးလဲ၊ ယူဇနာနန့်ဇာလောက်လဲ

၊မိုင်နန့်ဇာလောက်ဝီး လဲ မသိပါ။ ယကေလေ့ အသိုက်သို့ယာပြန်ချင်ပါရေ။ ငှက်တစ်ကောင်။

ငှက်ချေတစ်ကောင်။ အပျံသင်ယင်း အပြန်လမ်းပျောက်ခစွာပါ။ အသိုက်ကလွင့်စိုင်ခရေလောက် ကပင် အပျံချည်းယာ သင်ယူခရရေငှက်ချေ။

ဝင်းကိုခိုင်တေးခြင်းထဲမာ ပျံနီရေငှက်ချေ။ အတောင်ပံချေ ညောင်းပါလာဗျာလ်။ အညောင်းဖြေချင်ပါဗျာလ်။

အပြန်လမ်းပျောက်ခြင်းလောကဓံစွာ ဇာဘုရားဧ့ပညတ်ချက်နန့်တည်ဟိခစွာလဲ။ ငှက်ချေမသိပါ။

၂။

ရင်ဘတ်ထဲမာ နာကြင်မှုတိ ထိုးသိပ်ပြည့်ကြပ်လို့။ ပျံယင်း ပျံယင်း မျက်လုံးတိဝါးလာရေ။ မြူတိဝင်စွာလား။ မဟုတ်။ မျက်ရည်တိ။ မျက်လုံးအိမ်ထဲမာ မျက်ရည်တိ။

ပြည့်လို့၊ သိပ်လို့၊ မျက်ရည်တိ။ ဇာတခုလေ့ရှေ့ကို မမြင်ရ။ မျက်ရည်စကို မျက်လုံးမှိတ်ပနာ ဖြတ်ထုတ်လိုက်တေ။

ကမ္ဘာလောကကြီးက တစ်စုံတဦးကို ထိတွိ့မှုရှိခကေ အီးမြပါဇီ။

ငှက်ချေ အိမ်မက်မက်တေ….

အိမ်မက်ထဲမာ အသိုက်ကိုရောက်လားရေ။ ငှက်ချေ မိဘတိ ပျော်လို့ကြွီလို့။ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတိ ကလို့ခုန်လို့။ သူငယ်ချင်းတိနန့်တတူပျံကတ်တေ။

သူငယ်ချင်းတိနန့် စကားပြော ရီမော၊ လှောင်ကတ်သွတ်ကတ်တေ။ ဆောင်းဦးရာသီဖြစ်လို့ စပါးတိကွင်းပြတ် မျက်စိတဆုံး ဝင်းမှည့်နီရေ။

လီသွက်သွက်ချေနန့် အတောင်ကို အဟိန်လျှော့ပနာ အီးလို့ပျံယင်း စပါးခင်းတိကိုလိုက်ကေ့ကတ်တေ။

ညိန်ခါသား လပြောင်ပြောင်နန့် ကောက်ရိုးတိကြားမာ ပုန်းတမ်းကစပ်ကတ်တေ။

အဘုတ်ကျရေသူက လိုက်နာရှာရရေ။

ငှက်ချေအဘုတ်အလှည့်ကျရေ၊ သူငယ်ချင်းတိကပုန်းရေ၊ ငှက်ချေ လိုက်ရှာရေ။ ကွင်းပြတ်လုံးလိုက်ရှာပလိုက်ကေလေ့ တစ်ကောင်လေ့မတွိ့ရ။

အယာ ကွင်းတစ်ပတ်ထပ်နာရှာရေ မဟိ။ သူငယ်ချင်းတိကို ခေါ်ကေ့ရေ မထူး၊တိမ်းလို့။

ငှက်ချေစွာ ကြောက်စိတ်ဝင်ပါလတ်တေ။ မနီးမဝီးမာ ထိုင်လို့ကေ့နီရေ မိဘ တိဘားကို လှည့်ကေ့ ပိုက်တေ ၊မတွိ့။ ငှက်ချေ ဆတ်ခနဲတုန်နာ ပိုလို့ကြောက်စိတ်ဝင်လားရေ။ အဘာလို့ခေါ်ကေ့ရေ မထူး။ အမင်လို့ခေါ်ကေ့ရေ အသံမကြား။

ထပ်နာ အဘာ အဘာ လို့အားနန့်ခေါ်ပလိုက်ခါ ကိုယ့်အသံကိုယ်ပြန်ကြားပနာ လန့်နိုးကျရေ။ မျက်ရည်တိ ပါးထက်သို့စီးကျလာရေ။

ညစွာ အမှောင်တိ ဖြတ်ကူးလို့မရောက်အောင် ရှည်လျားလို့။ ငှက်ချေ တစ်ကောင် မဇိကိုတင်းတင်းပါအောင်ကိုက်နာ ပျံနီရေ။

၃။

ငှက်ဆိုစွာ ပျံယင်းသီကတ်တေလတ်။ အပျံနန့်အပြန်။ ပျံယင်းသီရဖို့ ဘဝကိုမုန်းရေ။ ငှက်ချေမာ အသိုက်သို့ ပြန်ရဖို့သိမ်း။

ငှက်ချေမာ အဘာဟိရေ၊ အိတ်မဟိရေ ၊ညီချေဟိရေ ညမချေဟိရေ။ ဟုတ်တေ ငှက်ချေအသိုက်သို့ပြန်ရဖို့။

အဘာ နီထိုင်ကောင်းယင့်လား၊ ညီချေ၊ ညမချေရို့ ဇာပိုင် နီထိုင်ကတ်ဖို့လဲ။ အစားအသောက်အဆင်ပြေကတ်ဖို့ မထင်။ ခက်ခက်ခဲခဲကျနီကတ်ယာလား။

အဘာက အသက်ကြီးယာ အတောင်အမွီးတိ ကျွတ်လာယာ၊ အားအင်တိလျော့နည်း လာယာ၊ အယင်ပိုင် သွက်သွက်လက်လက်မဟိ၊ ထုံထိုင်းလာယာ၊

နှေးကွေးလီးလံလာယာ။ မျက်လုံးစိမှုန်ဝါးလာယာ။ အရီတိတွန့်လာယာ။ အဘာနီကောင်းယင့်လား၊ မျက်စိမှုန်မှုန်နန့် ငှက်ချေ လာဖို့လမ်းကို မျှော်ငေးလို့ဟိနီလီဖို့လား။ ပြန်ရဖို့။ အသိုက်သို့ ရောက်အောင်ပြန်ရဖို့။

ဆောင်းဝင်လာယာ၊ညီအစ်ကိုမောင်နှမတိနန့်

တိုးလို့ကြိတ်လို့ နွီးနွီးထွီးထွီးအိပ်ပလိုက်ချင်ရေ။

မိုးလင်းကေ အတောင်ပံထက်မာ ညိန်ခါးသားကျထားလို့ ကပ်နီရေ နှင်းစက်ချေတိကို ခါထုတ်နာ မိသားစုနန့် နီဆာလှုံရဖို့။ညမချေရိုနန့် အစာလုနာကောက်ရဖို့။တို့လို့ဆိပ်လို့ ရန်ဖြစ်ရဖို့၊စကားများကတ်ရဖို့။မိသားစုနန့်အသိုက်ကို အောက်မိရေ၊လွမ်းရေ။

၄။

ငှက်ချေတစ်ကောင်

ပျံယင်းပြန်နီရေ

အပြန်မှာ ငှက်ချေတစ်ကောင်ပျံလို့

အသိုက်ဟိရာသို့

အတောင်ပံကိုရွက်လွှင့်လို့

တက်မခတ်လို့

မဇိကိုက်လို့

ပြန်ယင်းပျံနီရေ

ငှက်ချေတစ်ကောင် ။ ။

သင်္ဂါရနွယ်

ဓာတ်ပုံ-ငြိမ်းဝေ (ကဗျာ့အိုးဝေ)

#1